Vandaag 36 jaar geleden vierden wij ons huwelijksfeest. De kerkelijke inzegening – zes maanden eerder waren we voor de wet getrouwd – was oecumenisch. Van het gezegde “twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen” hebben wij tot op heden niet veel gemerkt. Mogelijk omdat zowel de pastoor alsook de dominee beiden ons hun zegening hebben gegeven.
De dag begint met enkele dagelijkse plichtplegingen die het leven in een camper nu eenmaal met zich meebrengt. Daarna koffie.
Gisteren hadden we besloten om het vandaag wat rustig aan te doen en pas in de middag eropuit te trekken. Tot dan boodschappen en niets doen. Zo geschiedde.
Na de lunch, op het moment dat we op wilden staan om ons gereed te maken voor de wandeling, stond er plots een hond voor onze camper. Zijn speelse en uitdagende blik gericht op wat later zijn baasje blijkt te zijn. Even later zien we ook het baasje. Na de begroeting kwamen we aan de praat met de hond het onderwerp van gesprek.
Caesar is een vijf maanden oude Duitse Staande Hond Draadhaar, oftewel een Duitse Draadhaar. Het ras dankt zijn naam aan de harde haren. Het is een jachthond die ook vaak wordt gebruikt om ziekgeschoten wild op te sporen. De hond kan via een zweetspoor dat 48 uur oud is het gewonde wild nog opsporen. Vaak worden deze honden ingezet om aangereden en gewond wild op te sporen.
De enthousiaste dame vertelde verder dat zij en haar man elk jaar een Draadhaar opleiden voor de jacht. In opdracht van derden. Caesar, vernoemd naar zijn grootvader, zal na zijn opleiding naar Frankrijk gaan om in de voetsporen treden van zijn grootvader en vele andere Draadharen. Caesar is de derde generatie uit een geslacht die door het echtpaar wordt opgeleid. Moeder en de eerder genoemde grootvader gingen hem voor.
Kortom een leerzaam en erg leuke begin van de middag! Hopelijk dat de rest van de middag net zo leuk en misschien leerzaam zal zijn.
De Duvelskuulroute is een zeven kilometer lange wandeltocht door De Maasduinen en over landgoed Blijenbeek. Veel afwisseling en een mooie natuur zijn de woorden waarmee ik de wandeling het best kan karakteriseren.
In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden hebben we ook nu geen spoor van een duivel gezien. Of toch…
Runderen op de plaats waar de wandeltocht zijn naam aan heeft ontleend:
De Duvelskuul
Na de wandeling en een korte rustpauze opgefrist naar Bos Café Het Rimpelt om na te genieten van deze dag en vooral de afgelopen 36 jaar!
