Na wederom een korte rit, zijn we aangekomen in Barfleur. De komende twee nachten staan we op Camping Municipal “La Blanche Nef”, een leuke camping direct aan de kust.
Barfleur is een klein vissersdorp in de historische provincie Cotentin. Cotentin is vernoemd naar de oude stad Constantia, op zijn beurt vernoemd naar keizer Constantius, en heet tegenwoordig Coutances.
Barfleur is met slechts 650 inwoners de kleinste gemeente van het departement La Manche, maar vanwege de verworven status van een van “de mooiste dorpen van Frankrijk” niet geheel onbekend bij het Frankrijk-minnende publiek.
De pittoreske haven met kleine restaurantjes, de granieten huisjes en de apart gevormde kerk hebben ongetwijfeld bijgedragen aan de status van een van de mooiste Franse dorpen.
Ook opvallend is de vangst op authentieke wijze van “de blonde van Barfleur”, de bijnaam van de mosselen uit Barfleur. Niet zoals zoveel mosselen gekweekt, maar uit zee opgevist vanaf de natuurlijke groeiplaatsen in het oosten van de Cotentin. En het schijnt dat het eten van deze mosselen in een van de restaurantjes de authentieke smaak versterkt.
Tot zover Barfleur.
Een korte rit, een vroege aankomst en een hele middag om de omgeving te verkennen. We kozen om de eerste dag met de fiets het noorden van Barfleur te gaan bezichtigen. Een immense vuurtoren, oude kerken en restanten van Duits geschut uit WOII.
De vuurtoren staat in Gatteville-Phare… De op twee na hoogste vuurtoren van Frankrijk en een plek waar velen te voet, op de fiets of met de camper heen trekken om zijn licht op dit hoge bouwwerk te laten schijnen.
Vuurtorens trekken op de een of andere manier mensen aan, zo ook ons. Ik vermoed dat dit komt door de reden waarom een vuurtoren juist daar staat, waar dat ie staat. Onze ervaring is dat het vrijwel altijd hele markante plekjes zijn.
Onze fietstocht van deze dag is nog niet ten einde en we zetten koers richting Pointe de Néville. De plek waar de Duitsers, als onderdeel van de Atlantikwall, een artillerie batterij – Blankenese – hadden geplaatst. Het geschut is natuurlijk verdwenen en de bunkers zijn in verval geraakt. Echter niet alles uit vroeger tijden is weggegaald.
Op onze weg terug rijden we langs de oude kerk van Gouberville en door het centrum van Gatteville-Phare. In dit laatste dorp staan we even stil bij de kerk en de naastgelegen kapel. En het dorpsplein met de bakker en de slager. De schoonheid van de eenvoud blijft ons elke keer weer verrassen.
De tweede dag, vandaag dinsdag 22 september, stuurden we onze fietsen richting het zuiden, naar Saint-Vaast-la-Hougue. Na het genieten van gisteren, viel de omgeving van de route die we volgden, tegen. Ons doel van vandaag, het fort van Saint-Vaast-la-Hougue, is niet open voor publiek en moesten we vanaf een afstand aanschouwen. Het dorp is klein en heeft een vissershaven. Leuk, maar niet zo mooi als Barfleur.
Oh ja, wist u dat in de baai van Barfleur zo nu en dan een aantal dolfijnen gedag komen zeggen?
Morgen start onze toer langs enkele bekende en markante plekken uit WOII die genoegzaam bekend zullen zijn.
À demain ou …
Een korte blik in het verleden >>
Wat een prachtige reis hebben jullie zo! Prachtige foto’s ook. Fijne reis nog!