Damgan, Morbihan

Nee ik maak geen schrijffout; Damgan, een klein toeristisch dorp westelijk van de monding van de Vilaine en grenzend aan de gezamenlijke delta van de Pénerf, de Épinay en de Sarzeau. En op loopafstand van het schiereiland annex dorp, Pénerf.

Eergisteren besloten we, na een tip van Amsterdammers die we op ons vorige verblijf ontmoet hebben, om hierheen te gaan; Camping Grand Air Cadu. Niet ver van Assérac, 35 kilometers slechts. Kortom een zeer korte etappe deze keer. Ook wel eens leuk, vroeg vertrekken om niet veel later in een andere omgeving je bedje te spreiden. Je hebt vrijwel de hele dag voor je!

Damgan. Ook hier weer een enorme bedrijvigheid aan de kust bij laagwater. Het kijken naar al die mensen, die ieder op hun manier hun Fruit de Mer uit het zand peuteren, zal ons nooit vervelen. Het geeft een soort gevoel van vrijheid. Bovendien, wanneer je de mensen vraagt naar hun vangst dan zijn ze geraakt door de getoonde interesse en vertellen ze honderduit over hun vangst. Opvallend overigens, is dat het hoofdzakelijk, zo niet alleen, ouderen zijn die dit doen. Lokale mensen, maar zeker ook de Franse vakantiegangers. We zien ze in de ochtend vanaf de camping waar we staan vertrekken en in de middag zijn we getuige van de geuren.

Pénerf. Ook weer zo’n typisch Bretons dorpje met een gezellige kern. En mogelijk bekend door de aanwezigheid van de oudste vuurtoren die in zijn oorspronkelijke architectuur bestaat aan de Frans Atlantische kust. Tussen 1442 en 1450 gebouwd als uitkijktoren en vuurtoren; hij gaf de ingang van de vier de Pénerf aan. En uitkijktoren om vroegtijdig de vijandelijke schepen uit Jersey, Spanje en Engeland te spotten.

Vanwege de ligging van Damgan kun je jammer genoeg niet veel kanten op als je wat langere fietstochten wilt doen en niet telkens over dezelfde weg wilt rijden. Het ontbreken aan een fietsroute netwerk speelt hierbij ook een rol. Hoewel de Fransen respect tonen voor ons fietsers door met voldoende ruimte te passeren, blijft het voor ons toch een dingetje. Veilig zijn en veilig voelen zijn verschillende dingen. Daarom trekken we morgen weer verder.
Waarheen? Richting het noorden: Normandië >>