In het jaar dat Nederland 75 jaren leven-in-vrijheid viert zijn wij, niet geheel toevallig, in de buurt van de plaats waar het hervinden van deze vrijheid is ontstaan. Natuurlijk, de voorbereidingen en het uiteindelijke besluit zijn elders gemaakt, maar een groot deel van de soldaten die de plannen moesten uitvoeren en die onze vrijheid hebben bevochten, zij hebben voet aan wal gezet in Normandië.
De eerste dag van onze tweedaagse battle field toer begint in Sainte-Mère-Église. Het verhaal van paratroeper John Steele is genoegzaam bekend, dus daar schrijf ik niets over.
Vaak heb ik de afgelopen jaren, decennia zelfs, de foto’s voorbij zien komen van de pop die Steele’s plaats aan de kerktoren heeft ingenomen en de verhalen hierover gelezen. En talloze malen de film The Longest Day gezien. Desondanks wilde ik per se met eigen ogen de pop zien hangen en mijn eigen foto maken. Op de een of ander manier is het gevoel dan anders. Het komt dichterbij. Net als al die andere plaatsen waarover boeken zijn volgeschreven, blikken vol met filmmateriaal – documentaires, speelfilms en materiaal genomen op hèt moment en de talloze foto’s – nauwkeurig gearchiveerd, meer gaan leven als je er bent geweest.
We vervolgen onze eigen ontdekkingstocht met een bezichtiging van Pointe du Hoc, een steile krijtrots waar de Duitsers destijds zes 155 mm kanonnen hadden geplaatst. Het geschut bestreek de landingsstranden en werd door de geallieerde strategen om die reden als een bedreiging gezien voor een succesvolle invasie. Een groep van 225 Rangers van het 2e Ranger Bataljon werd aangewezen om op D-Day op deze plaats aan land te gaan en omhoog te klimmen om de kanonnen uit te schakelen. Ruim 76 jaar later lopen wij hier en zien hoe hoog en steil de kust hier daadwerkelijk is en lezen dat slechts 90 Rangers het overleefd hebben.
Voordat we Kairos gereed gingen maken voor de nacht, wilden we nog een stop maken aan Omaha Beach. Wij kozen Saint-Laurent-sur-Mer, zomaar.
Even kort aan het strand gestaan om een mooi kunstwerk te aanschouwen en mijn gedachten hun gang laten gaan. Onder andere over de plicht om een besluit te nemen en hoe je om moet gaan met de druk en verantwoordelijkheid van zo’n besluit.
Meer over het kunstwerk >>
Na een rustige nacht tussen de hop en appelbomen op een boerderij waar bier gebrouwen, cider gemaakt en Calvados gedistilleerd wordt. Een romantische plek gelegen tussen alle herinneringen aan vroeger.
De volgende dag op weg naar het Amerikaans ereveld: Normandy American Cemetery and Memorial. Enkele uren later hebben we veel indrukken opgedaan en werd het tijd om verder te gaan.
Er is zoveel te zien, zoveel te lezen.
Ik kan het niet voldoende benadrukken: op de plaatsen zijn en in het echt zien, kan nooit vervangen door welk boek, welke film of foto’s dan ook.
Na de bezichtiging van het ereveld moesten we nog vele kilometers rijden om Oranje gebied te omzeilen en toch een eind op weg te zijn richting Nederland. En het bezoek aan het ereveld had meer tijd gekost dan we vooraf hadden gedacht.
De gekozen plek was in het arrondissement Eure. Een recreatiepark aan de Seine: Base de Loisirs de Léry in Val-du-Reuil. TomTom ingesteld en op weg. De snelwegen vermijdend en de drang om de Normandische kustlijn te volgen, zorgden voor een lange, maar een heel mooie rit door vele dorpjes en over voldoende brede, voor de gemoedsrust echter te smalle, wegen.
De laatste dagen van onze reis >>
