Nou nou, het was weer een hele rit! Een lange etappe van het zuidwesten van Normandië, Ardevon, naar het noordwesten van Charente-Maritime, Ile d’Oléron om precies te zijn.
Ardevon. Veel valt er niet over deze plaats te vertellen. Vooraf was het niet de bedoeling om hier te gaan staan. Ons plan om in Bas Courtils te overnachten viel na een blik op de camperplaats in duigen. Een gratis plek zonder voorzieningen. Dat is wel wat we willen, – het toilet onderweg bij een Camper Service Station geleegd en vers water ingenomen – maar er zijn grenzen. Waar de plek in Veules-les-Roses – ook geen voorzieningen – veilig en vertrouwd leek, hadden we bij deze plaats een tegenovergesteld gevoel. Doorrijden is dan het devies. Vandaar dat we terecht kwamen in Ardevon. Een grote camperplaats met uitzicht op Mont-Saint-Michel en dorpskern met een kerk en enkele huizen. Prima pleisterplaats voor de nacht.
Na een goede nachtrust vertrokken we richting het nog zonnigere zuiden. In Nantes een stop gemaakt om te tanken, proviand in te slaan en om de inwendige mens te verzorgen. Daarna in één ruk naar Château-d’Oléron. De startplaats van etappe 10 van de Tour de France 2020 en ons verblijf voor de komende dagen. Donderdag, morgen, trekken we weer verder. Waarschijnlijk gaan we naar Ile-de-Ré.
Maar voor vertrek de Tour start bekijken en het eiland verkennen. Aan de tour wil ik niet teveel woorden wijden om de simpele reden dat de TV ruim voldoende verslag doet en de foto’s de rest van het verhaal vertellen.
Het enige wat ik kwijt wil is dat we toch enigszins gereserveerd waren om het dorp in te gaan vanwege de mogelijke drukte. We hadden daarom afgesproken dat wanneer het te druk zou zijn of dat we ons niet prettig zouden voelen, we onze fietstocht direct zouden gaan doen en niet pas na het passeren van de Tour optocht. Met een dranghek aan de weg, onze fietsen erachter tactisch geposteerd, creëerden we een eigen veilige bubbel waarin we bewegingsvrijheid hadden en andere toeschouwers niet vlak naast ons konden staan. En het kon, de drukte viel mee, er was voldoende ruimte voor iedereen!
Leiders van diverse klassementen aan kop 
Wout Poels verbijt de pijn en weet van geen opgeven 
Een van de helden van afgelopen week, Jérôme Cousin 
Thibault Pinot als laatste renner trekt een gezicht als een oorwurm, nu al
Nadat de hoofdrolspelers en hun begeleiding waren gepasseerd konden wij aan onze eigen etappe beginnen. Een rondje over het eiland om te bekijken wat voor moois het te bieden heeft.
Het eiland kent diverse fietspaden en bewegwijzerde routes. De fietspaden voeren je door een verscheidenheid aan landschappen. Bossen, moerassen en dorpen. Divers, maar eerlijk gezegd ook saai. Het ontbreken aan kleur in het landschap en de in dezelfde kleur geschilderde huizen in de dorpjes zorgt voor een tegenvaller. Dorheid op de velden en in de bossen kun je in dit klimaat niet voorkomen, maar fleur tenminste je leefomgeving op met vrolijke kleuren. Althans, zo denk ik…
Alles is crèmekleurig, de velden, de huizen en zelfs de koeien.
Wel heel apart; van bruin via oranje naar geel. Zo in de vrije natuur
Na een lekke band gerepareerd te hebben in Saint-Pierre-d’Oléron besloten we om terug te keren naar Kairos.
Een dag later, vandaag, besloten we het rustig aan te doen. Morgen weer een reisdag en die zijn vrij vermoeiend.
Dus na de koffie op de fiets naar Château-d’Oléron gewapend met de fotocamera’s. Wie weet wat we allemaal zouden zien en wat het dorp ons te bieden heeft.
De Citadel, een van de toeristische attracties, werd ons eerste doel. Een mooi uitzicht op de brug, het dorp en het omringende water. Binnen de muren het Arsenaal en de mogelijkheid om over de oude stadsmuren te wandelen. Hierna togen we het centrum in waar het rustiger was dan een dag ervoor. Met het vertrek van de Tour waren ook de kleuren voor het grootste deel vertrokken. Ook binnen de stadsmuren die saaiheid.
Toen wij enkele dagen geleden het eiland opreden, kwamen wij over een weg in het dorp, waar de huisjes in verschillende kleuren waren geschilderd. Omdat wij hier energie van kregen en vrolijk van werden, gingen wij op zoek naar die plek. En we vonden de vrolijk gekleurde huisjes, wat ateliers bleken te zijn. Bloemschikkunst, een ukelele bouwer en vele anderen. De foto’s spreken voor zich.
Fiets-sier-kunst? 
En een ander heel apart en vrolijk kunstwerk is een van de bruggen die het dorp telt. Niet zozeer de brug zelf, maar de oesterschelpen waarmee de reling is volgehangen oogt vrolijk en bevatten elk een boodschap.
Met de op de foto getoonde wens voor allen, wil ik vandaag afsluiten. Wij gaan lekker met de beentjes omhoog genieten van het mooie weer.
En vervolgens op weg naar Ile-de-Ré >>
Mooi verhaal en prachtige foto’s!! Heerlijk genieten zo te zien en te horen.
Goed bezig , en aan 2 parkeerplekken heb je ruim voldoende !