Seine, Ieper en Kalmthout

Aan alles komt een eind, zo ook aan onze Frankrijk-reis van 2020. Na de bezichtiging van een klein deel van de herinneringen aan WOII, verlieten we Normandië. Onze volgende stops staan in het teken van het laatste reisdoel: huis. De richting is bepaald net als het aantal dagen dat we over deze laatste tocht willen doen. Wanneer je dan camperplaatsen of campings gaat uitzoeken kun je gerichter in een specifieke omgeving zoeken.

Onze eerste stop was een recreatiepark aan de Seine onder de rook van Rouen. Base de Loisirs de Léry in Val-du-Reuil. Via de app hadden we deze camperplaats uitgezocht en een goed gevoel gekregen. Toen we aankwamen was er toch lichte twijfel: is dit wel een camperplaats?
Nadat vrij snel duidelijk werd dat we op de goede plek zaten, reden we naar de plek die speciaal voor campers gereserveerd is. En voor het eerst waren we alleen op een overnachtingsplek. Geen andere camperaars en ook geen andere gasten. De laatste waterskiër stopte zijn training vrij snel nadat wij aankwamen en toen waren we samen met de bewaking alleen. Een aparte beleving en een beetje spannend. De aanwezige bewaking gaf ons voldoende vertrouwen, zodat we na het eten een wandeling over het park hebben gemaakt en na een lekker wijntje met een gerust hart gingen slapen.

Een idyllische plekje

De volgende dag waren we snel opgeruimd en vertrokken we richting België. Ieper was de volgende halte. Onderweg hebben we de laatste boodschappen gedaan en Kairos een wasbeurt gegeven om het zoute zand en ander oud vuil te verwijderen, zodat ruimte ontstond voor nieuw vuil.
Onderweg kregen we te maken met de voorbode van Odette, de eerste najaarsstorm. Harde windstoten dwars op onze rijrichting maakten dat de schokbrekers als hoofdtaak kregen de zijwinden te breken, zodat onze vier wielen contact hielden met het asfalt.

De Menenpoort te Ieper

Halverwege de middag arriveerden we in Ieper. Het plan was om Ieper te gaan bezoeken, maar het weer was zo slecht dat we besloten om de middag in Kairos door te brengen. Lekker knus om binnen te kunnen zitten, terwijl buiten de storm in kracht toeneemt en de regen ons dak teistert. Aan de andere kant, als je dan toch Ieper aandoet, dan moet je de Last Post meemaken.
Elke dag, het hele jaar door, en dat sinds 1928, wordt om 20:00 uur door de klaroeners van de Last Post Association de Last Post gespeeld.
Na het eten zijn we, de regen trotserend, op weg gegaan naar de Menenpoort en waren we getuige van deze ceremonie. Tijdens WOII konden ook de Duitsers de herdenking aan de gevallen soldaten van het Britse Rijk tijdens WOI, de ceremonie niet voorkomen. In Ieper werd de ceremonie door de Duitse bezetter verboden, waardoor de ceremonie werd voortgezet op Brookwood Military Cemetery in Surrey. Tot 6 september 1944; na de bevrijding van Ieper werd de traditie in Ieper weer voortgezet.
Indrukwekkend, anders kan ik niet zeggen!

Een indrukwekkende traditie

De volgende dag, na een stormachtige nacht en heel veel regen, vertrokken we naar onze laatste overnachtingsplaats van deze reis. Bij vrienden in Kalmthout. Effe lekker bijkletsen, goed eten en drinken en uitbuiken in de jacuzzi. Marcel en Clasien, nogmaals bedankt. Het was ouderwets gezellig!

De komende dagen staan in het teken van schoonmaken en wassen. En op momenten terugdenken aan een geweldige trip in het westen van Frankrijk.

Tot de volgende reis!

Reacties zijn gesloten.