Na drie lange reisdagen bereikten we op dag 4, na toch weer driehonderd kilometer gereden te hebben, ons doel: Istrië. Een schiereiland dat door Italië, Slovenië en Kroatië wordt gedeeld. Het grootste deel behoort toe aan Kroatië. En dat sinds het einde van WOII, althans toen nog bekend als Joegoslavië. Het land dat als federale republiek sinds WOII werd geleid door Josip Broz. Een land ook met een korte en zeer bewogen historie. Sinds 1917 tot WOII leren we Joegoslavië v1.0 kennen. Een monarchie onder twee verschillende namen, v1.0: Koninkrijk der Serviërs, Kroaten en Slovenen en v1.1: Koninkrijk Joegoslavië. Tijdens WOII werd het koninkrijk omgevormd tot een federale republiek, v2.0 t/m v2.2. Ook deze staatsvorm heeft meerdere namen gehad, drie wel te verstaan: Federale Democratische Republiek Joegoslavië, Federale Volksrepubliek Joegoslavië en Socialistische Federale Republiek Joegoslavië. Na 1992 tot 2003 zien we de (voorlopig) laatste versie kennen Federale Republiek van Joegoslavië, v3.0. Veel meer interessante geschiedenis op het internet.
Istrië dat onmiskenbaar Italiaans aandoet. Oudere huizen, kerken en de geplaveide straten in oude delen van steden. Het is alsof je in een dorp op Sicilië loopt of de stadskern van Siena bezoekt. Zelfs als je Kroaten met elkaar hoort spreken, dan hoor je de melodieuze klanken die zo kenmerkend zijn voor de Italiaanse taal. Istrië is meer Italië dan Joegoslavisch, denk ik, tenminste als de mate van verbondenheid evenredig is aan het aantal jaren of eeuwen dat een landstreek tot een land behoorde. Maar als ik hierover begin dan ontkom ik er niet aan om eveneens gebieden te noemen die door de jaren heen door meerdere landen betwist zijn: irredentisme (afgeleid van Italia Irredenta). Enkele beroemde voorbeelden hiervan zijn Elzas-Lotharingen en de Sudeten-Duitsers in het toenmalige Tsjechoslowakije. Veel, heel veel meer op internet.
Met name de periode na WOII in Istrië waarin Italianen woonachtig in Istrië, worden vermoord vanwege hun collaboratie met de vijand en de massale vlucht van Italianen uit hun geboortestreek, lijkt veel op de huidige situatie in Afghanistan. Ach, het is maar door wiens ogen je zaken beschouwd.
Genoeg hierover en door naar de keuze van de titel. Waarom nog niet? Wij zoeken rust, natuur en fietsmogelijkheden Vaak vinden we die in de omgeving van kleine campings of rustige camperplaatsen. Nu zijn we beland in een minidorp dat camping heet. En drukte kent alsof we per ongeluk in het hoogseizoen op reis zijn gegaan. Kortom we zijn aan de kust iets ten zuiden van Rovinj. De ene na de andere grote camping. Alsof we aan het Gardameer staan. Een regio voor zonaanbidders en gezinnen met kinderen, maar niet voor ons. Omdat de reis en het voorafgaande weekend vermoeiend zijn geweest, besluiten we toch om drie nachten te blijven. Dan kunnen we wat bijkomen en de omgeving ontdekken. Misschien om onze eerste indrukken te logenstraffen of bevestigd zien worden.
Twee dagen zijn we naar Rovinj gefietst. Een stadje met een oude kern, steile en smalle straatjes en natuurlijk een haventje. Gezelligheid is het woord dat me als eerste te binnen schiet en de enorme drukte een beeld dat me bijblijft. Zeker geldt dit ook voor de vele terrasjes, kleine winkeltjes en eetgelegenheden. In een van deze hebben we een heerlijke vislunch genoten.
Na drie nachten op camping Vestar, zijn we doorgereden op zoek naar iets kleinschaligers. En dat vonden we op camping Peskera nabij Banjole. En niet ver van Pula. Een camping met weinig plaatsen, wel zowat helemaal vol en aan een baai met uitzicht hierop. Een plek van waaruit we verschillende kanten op konden. Snel besloten we ook hier drie nachten te blijven.
De eerste dag zijn we naar Pomer gefietst. Een beproeving in het volgen van een niet of nauwelijks aangeduide route. Als backup hebben we meerdere keren Google Maps moeten raadplegen. Via een te smalle dam bereikten we Šćuza Pomer, een uitspanning met terras en uitzicht over het water. Een heerlijk koud biertje hadden we wel verdiend!
Dag twee bestond uit het verblijven op de camping. Lekker luieren, lezen en genieten van het uitzicht op zee en alles wat daarop beweegt.
De laatste dag fietsten we naar Pula. Qua gezelligheid een stad die de mindere is van Rovinj, maar gelijktijdig meer historische en toeristische plekken heeft. De oude tempel van Augustus, het Forum en het amfitheater om de Romeinse geschiedenis te benadrukken en het Kasteel van Pula, een Venetiaans fort uit 1633. En uit de recentere historie, in Tito’s park een monument voor de slachtoffers van het verzet tegen het fascisme. En verschillende borstbeelden waaronder die van de naamgever van het park.
Wij reizen verder. Een plan hebben we niet, alleen een richting. De oostkust van Istrië! >>
