Niet zoals je gewend bent een dagelijkse update van onze belevenissen, maar drie dagen samengevat in een verhaal. Vrijdag, zaterdag en zondag, een weekendverhaal, zal ik het noemen.
Vrijdag en zondag actieve dagen en zaterdag, zoals in den beginne volgens de christelijke leer te doen gebruikelijk was, een rustdag. Een mooie kans om de kleine Sint Pieter, de Basiliek, waar de meeste mensen Oudenbosch van kennen, nader te bekijken.
Met het typische geluid van harde wind door struiken en bladeren van bomen werden wij vrijdagochtend wakker. Deze westenwind zal ons vandaag de hele dag vergezellen. Maar niet alleen de wind, gelukkig.
Vrienden komen naar de camperplaats om vanaf daar en na een kopje koffie, samen een fietstocht te ondernemen. Een tocht die ons door Standdaarbuiten, Noordhoek en Zevenbergen voert. Over Standdaarbuiten een klein agrarisch kerkdorp gelegen aan de Mark met een markante kerk in het centrum, kan ik niet veel meer vertellen dan wat ik zojuist deed. De kerk kan ik mij van vroeger herinneren, maar daar houdt mijn kennis van dit kleine dorp op. Wikipedia vertelt me in korte tijd meer dan alle jaren dat ik vlakbij woonde. De verklaring van de naam, leuk en onverwacht, en andere wetenswaardigheden geven me een inkijk in het verleden.
Na Standdaarbuiten rijden we door Noordhoek. Een erg klein dorp met amper 1000 inwoners. Hoewel de inwoners er ongetwijfeld anders over denken, is het voor mij niets meer dan een plaats op weg naar de volgende. Zeg maar België op weg naar de zon.
Als je op Wikipedia het hoofdstuk over Standdaarbuiten hebt gelezen en je weet waar Noordhoek ligt, is de verklaring van de naam niet moeilijk te raden.
Op weg naar de volgende, Zevenbergen. Een stad met een rijke historie van meer dan 750 jaar.
Voor mij echter was het vroeger de woonplaats van een oom en tante, neef en nicht. De verhalen, het geklaag eigenlijk, over de stankoverlast van de Roode Vaart en uiteindelijk het dempen van de haven in 1970. De jaarlijkse bietencampagne; de boeren op weg naar de suikerfabrieken, bemodderde wegen achterlatend.
Later werd Zevenbergen voor mij de plaats waar veel klasgenoten woonden. En een plaats waar ik met enige regelmaat uitging. Herinneringen die me terugvoeren naar een zorgeloze tijd en die een glimlach op mijn gezicht toveren.
Als ik vandaag de dag over Zevenbergen lees is het op FB en zijn het hoofdzakelijk uiteenlopende meningen van oud-schoolgenoten over het nut en de kosten van het opnieuw uitgraven van de haven. Net zoals in Breda krijgt Zevenbergen een beetje van zijn verleden terug.
Ook lees ik over andere bestuurlijke besluiten, welke mij niet of nauwelijks aanspreken. Maar ook mooie kiekjes van Zevenbergen uit vervlogen tijden zie ik op FB voorbij komen.
Na een picknick op de heringerichte Markt vervolgen wij onze tocht. Via een pad dat ik niet kende, Haagsedijk, de molen van Zwartenberg en de nieuwe Leurse Haven eindigen we onze gezamenlijke tocht bij het huis van onze vrienden waar zij ons trakteren op een borrel en een stevige maaltijd.
Na enkele uren en een volle buik fietsen Joke en ik vermoeid van de drukke dag terug naar Kairos.
Morgen hebben we een rustdag en maken we tijd vrij om Oudenbosch te bezichtigen >>
