Vandaag zou mijn vader 88 jaar geworden zijn. Zou, want ruim vijf jaar geleden is hij overleden. 2 mei, een dag waar ik warme herinneringen aan heb. Zo zie ik weer de sneeuw van 2 mei 1979 voor me. En natuurlijk de feestjes, de familie die langskwam. Maar zeker ook de periode van het jaar dat het warmer werd en bleef, meer zonneschijn, de aanstaande afsluiting van weer een schooljaar, de voetbalcompetitie die zijn ontknoping naderde en het langzaam uitkijken naar de grote vakantie. En dan heb ik de typische voorjaarsgeluiden nog niet benoemd. Allemaal associaties met het begin van een ontluikende lente.
Vanmorgen ontwaak ik met het geluid van een harde wind door de rijkelijk aanwezige bomen en het ritmische getik van de regen op het dak. Niet het ritme van Red Sails In The Sunset, maar meer dat van DJ Paul Elstak’s Rainbow In The Sky. “Het lijkt wel herfst,” is een van mijn eerste gedachten deze ochtend, terwijl ik gisteren afsloot met een ijzersterke song van Beth Hart, Might As Well Smile. Dus de herfstgedachte van me afgeworpen en lachend opgestaan.
Wachtend op, ja daar komt ie weer, het juiste moment, hebben we het plan voor die dag gemaakt. We moeten nog enkele boodschappen doen en Steenwijk is niet ver. Tevens afgesproken om het fototoestel thuis te laten.
De gekozen route naar Steenwijk is mooi, bijna vanzelfsprekend mooi. Twee hunebedden vlak naast elkaar, bossen, heide, velden en pittoreske boerderijen en huisjes. Steenwijk zelf heeft enkele bezienswaardigheden die we niet kenden.
Kortom, we besluiten om van morgen eenzelfde soort dag als vandaag te maken. Wel moeten we vroeger vertrekken en willen we grotendeels dezelfde route fietsen. Maar nu gewapend met camera om al het moois toe te voegen aan het steeds groter wordend fotoalbum.
En weer is een dag voorbij. Een speciale dag wel te verstaan. 2 mei 2020, de geboortedag van mijn vader. En de dag dat vrienden van ons grootouders zijn geworden van een gezonde kleindochter, Kate.
Antoon en Loes van harte gefeliciteerd!
Fijne avond en tot morgen >>
