De oostgrens verkend…

Het is weer een aantal dagen geleden dat jullie iets van ons gehoord hebben. Camping Um Bierg in Tarchamps hebben we alweer een aantal dagen achter ons gelaten. In de voorbije dagen hebben we op twee andere plekken gestaan. En vanaf vandaag staan we aan de grens van de stad Luxemburg, camping Kockelscheuer.

Nadat we afscheid hebben genomen van Tarchamps, zetten we koers richting het oosten en volgen de rivier de Sûre. Na een tussenstop aan de grote stuwdam in de Sûre, en tevens elektriciteitscentrale, nabij Esch-sur-Sûre twijfelden we nog waarheen we wilden. Een eis van ons beide was in ieder geval dat we met onze normale fietsen goed uit de voeten zouden kunnen. Na de vele hoogtemeters op relatieve korte afstand in de omgeving van Tarchamps, wilden we, met de hoge temperatuur en luchtvochtigheid in ons achterhoofd, wat vlakkere wegen. Diekirch was een optie net als Echternach. Beide steden liggen aan de Sûre en daarlangs kun je goed fietsen.

Het werd Echternach. Een bijzonder stadje, zeer oud met een zeer rijke historie en een Engelse monnik, later priester en aartsbisschop, aan de wieg van het huidige Echternach: Clemens Willibrord. De heilige Willibrordus. Vele eeuwen later naamgever van een dorp in mijn geboortestreek, Sint Willibrord.
Camping Officiel binnen de stadsgrenzen was onze uitvalsbasis. Lekker zo binnen bereik van een zeer gezellige stadskern. Echter, en dat was toch wel een dingetje, het was een camping gebouwd tegen een heuvel en wij stonden bovenaan. Na twee dagen vonden we de beklimming naar Kairos, elke keer weer, welletjes. Mede omdat we na twee dagen in de omgeving te hebben gefietst, niets veel nieuws meer konden ontdekken. Kortom na twee nachten hielden we het hier voor gezien en volgden we de Sûre verder stroomafwaarts.

Onderweg passeren en doorkruisen we verschillende dorpjes. Een van deze wil ik kort uitlichten vanwege de naam: Wasserbillig. Of deze naam iets te maken heeft met de loop van de Moezel – aan de Duitse kant ligt Oberbillig – of dat de overvloed aan water iets met de naam te maken heeft van deze laagst gelegen plaats van Luxemburg, weet ik niet. Feit is dat in deze plaats de Sûre uitmondt in de Moezel. Deze in de Franse Vogezen, Col de Bussang, ontspringende rivier is bekend bij het grote publiek als een Duitse rivier met op de hellingen van de heuvels aan beide oevers de vele druivenranken. De Moezel – de kleine Maas – kreeg deze naam, omdat hij van oorsprong uitmondde in de Maas. Tijdens de voorlaatste ijstijd (Saalien) werd de westelijke loop omgebogen richting oost waardoor sinds die tijd de Moezel bij Koblenz zijn water de Rijn in laat stromen.
“Wat als het Saalien…” Hadden Koblenz of Bernkastel de naamsbekendheid die ze vandaag de dag hebben? Zouden de moezelwijnen zoals de Riesling hun bekendheid en goede smaak hebben?

Onze route ging vanaf Wasserbillig naar het zuiden, stroomopwaarts. Uiteindelijk belandden we in Schwebsange op een camperplaats bij een jachthaven. Wij vinden het altijd erg leuk om in een jachthaven te staan. Er is wat te zien, altijd reuring, maar nooit overlast.

Schwebsange is een dorpje behorende bij de gemeente Schengen. Schengen kun je het Vaals van Nederland noemen. Het heeft namelijk net als Vaals een echt drielandenpunt. Dit feitje is zichtbaar gemaakt door een witte boei in de Moezel. Precies daar waar Luxemburg, Duitsland en Frankrijk samenkomen.

Meer zichtbaar en met meer trots getoond is, zoals men hier schrijft, Europa begonnen. Vele uitingen waaronder de vlaggen van de Europese lidstaten, veel gebouwen die de Europese vlag aan de gevel hebben hangen en het Europaplaz.
Gezeten aan de oever van de Moezel en genietend van onze lunch, heb ik al het Europa van Schengen op me in laten werken. Veel meer is er niet te zien of te beleven in Schengen. Zesendertig jaar later lag de MS Princesse Marie-Astrid niet meer aan de kade.

En dan vanaf vandaag een viertal nachten in Luxemburg. Tijdens de nationale feestdag van Luxemburg verblijven nabij de hoofdstad lijkt ons leuk. Maar vooral om rustig de tijd te nemen om de hoofdstad van dit sinds 1890 niet meer door de Oranjes geregeerde land te bezoeken … Luxemburg, de stad >>