Luxemburg, de stad

Vier nachten op camping Kockelscheuer om in ieder geval enkele keren de hoofdstad van het groothertogdom te kunnen bezoeken. Aangezien het OV gratis is, zou het voor de hand liggen dat we hier gebruik van zouden maken. Het OV beperkt je toch enigszins in je beweeglijkheid. Als je een stad voor het eerst bezoekt en je wilt de bezienswaardigheden zien en dat ook nog eens in je eigen tempo is de fiets handiger, in ieder geval voor ons. Een nadeel hiervan is dat er niet zoveel wordt gefietst in Luxemburg. Er zijn wel fietspaden, maar die houden plots op. Dan moet je op de rijbaan. Nu moet ik zeggen dat de automobilisten goed rekening houden met fietsers. Geen moment heb ik me als kwetsbare verkeersdeelnemer onveilig gevoeld in het drukke stadsverkeer.

Luxemburg, de stad. Qua oppervlakte en inwonertal net iets kleiner dan Amersfoort. Toch ademt deze stad meer grootsheid. Dit komt natuurlijk omdat het een hoofdstad en een van de rijkste steden van Europa is, belangrijk is voor de internationale financiële sector en het Europese Hof van Justitie hier zetelt. En natuurlijk niet te vergeten de diverse ambassades en consulaten.

Al deze zaken hadden overigens geen invloed op de route die we wilden rijden. De eerste dag gingen we zonder fototoestel op pad. Zodoende konden we ons concentreren op de route het verkeer en de omgeving. Een tweede bezoek zou dan in het teken staan van het vastleggen van mooie plaatjes.

Vanaf het moment dat we de camping verlieten reden we een bouwput in. De stad wordt in het zuidelijk deel uitgebreid. Kantoren, bedrijven en grote winkelcentra worden uit de grond gestampt. En niet te vergeten, een gloednieuw Nationaal Stadion. Het geheel komt voor mij het dichtst bij de Luxemburgse versie van de Amsterdamse Zuidas. Hoewel het betaande zakencentrum in het noordelijk deel van de stad is gehuisvest.

Onze route voerde ons door deze nieuwbouw, waardoor we af en toe verrast werden door omleidingen en nieuwe wegen. Na diverse keren onze digitale bronnen te hebben moeten raadplegen, kwamen we weer op de route en lieten de bouwput achter ons.

Al snel fietsten we het oude centrum binnen. Via de Gëlle Fra, de Kathedraal, langs vele terrasjes en winkels, en de Sint Michielskerk bevonden we ons ineens op een van de oude vestingmuren met daarin de oude Bock-kazematten. En ging onze route ineens tientallen meters naar beneden. Newton beschreef het en onder andere de Dolly Dots bezongen het: “What goes up, must come down”. Maar wij moeten weer omhoog!

Luxemburg voorziet in een gratis oplossing voor wandelaars en fietsers: de Pfaffenthal lift! In enkele seconden van de vallei van de Alzette naar het oude historische centrum en 75 meter hoger. Onderweg steeds meer zicht krijgend over de vallei van de Alzetta en boven gekomen een panoramisch uitzicht. En aan het eind van de gang naar de liftschacht een soort van plateau met een glazen vloer om zelf te kunnen zien dat slechts het glas je weerhoudt van een vrij val van 75 meter.

Het laatste deel van de route voert ons door de verschillende openbare parken met fietspaden en wandelpaden. En natuurlijk voldoende ruimte om te ontspannen en te lunchen. Deze parken liggen westelijk en zuidelijk als een soort van gordel om het historisch centrum heen.

Kortom, twee keer de stad bezoeken om al de toeristische zaken te bezoeken is ruimschots voldoende. Betekent dit dat we nooit meer terugkeren? Geenszins!!! De sfeer van de stad heeft iets wat ons aantrekt. De vele parken waardoor, de bruggen waaronder en kazematten waarlangs je kunt wandelen of fietsen en het oude centrum met al zijn terrasjes en gezelligheid nodigen zeker uit voor meer. Dus wie weet. Voor deze trip in ieder geval voldoende, want er is nog zoveel moois te zien.

Vianden is onze volgende bestemming. En dat doen we via een mooie weg >>