Op naar … Vianden

Mijn verhaal over ons bezoek aan Schengen en omgeving sloot ik af met de opmerking dat tot 1890 Luxemburg geregeerd was door de Oranjes. Deze opmerking verdient wat meer uitleg en verdieping.

Tijdens het Congres van Wenen, na de nederlaag van Napoleon werd onder meer besloten tot vorming van het Groothertogdom Luxemburg met de Nederlandse koning Willem I als groothertog. Dit ter compensatie voor het verlies van het vorstendom Nassau-Oranje.
Vele jaren eerder, in 1783 hadden de vier zijtakken van het Huis Nassau de Erneuerte Nassauische Erbverein gesloten, waarin ze bepaalden dat indien het Huis Oranje-Nassau in de mannelijke lijn zou uitsterven, de bezittingen over zouden gaan naar het hoofd van de Walramse Linie van het Huis Nassau. Wilhelmina als enig kind en erfgenaam van koning Willem III kon vanwege die overeenkomst geen groothertogin van Luxemburg worden. Vandaar. Veel meer interessante feiten over Luxemburg zijn te lezen op het internet!

Luxemburg heeft, net als vele andere landen, bewaard gebleven kastelen uit een roerig verleden. De een in betere staat dan de ander. Vanwege het trieste weer op onze reisdag besloten we een toer te maken langs een aantal van deze kastelen. Roadtrip Guttland: Vallei van de Zeven Kastelen. Startpunt Kleinbettingen, eindpunt Mersch. En daartussen een mooie, soms avontuurlijke route met steile afdalingen, mooie plaatjes én de zeven kastelen. De route is overigens een wandeltocht en voert niet over asfalt, maar trakteert de wandelaar op mooie paden en uitzichten. Misschien voor een volgende keer.

Wij trokken na Mersch verder naar Ettelbruck, maar besloten snel na aankomst dat we geen zin hadden in weer een bouwput – is Luxemburg bezig meer een nationale renovatie? Eerder hadden we tijdens onze rit naar Echternach gezien dat ook Diekirch grotendeels opgebroken is. Op de gok naar Vianden. Hier geen opgebroken wegen of massale nieuwbouw. Dus werd het Vianden, camping Du Moulin. Een nette en kleine camping op 1,5 km wandelen of fietsen van het centrum van Vianden en gelegen aan de Our; weer zo’n grensrivier. Vrijwel de hele grens van Luxemburg met Duitsland bestaat uit drie rivieren: de Our, de Sûre en de Moezel. Een klein deel overigens niet; bij Vianden loopt de grens met Duitsland over land langs het Duitse Kammerwald en Waldhof-Falkenstein, om daarna de Our weer te volgen.

De camper staat, de inwendige mens verzorgt en de regen is gestopt. Voor het donker wordt kunnen we nog een wandeling maken. We volgen het fiets- en voetpad naar het centrum van Vianden. Het pad volgt de Our en we lopen kort langs het water. Kleine eilandjes zijn ontstaan in de op deze plaats wilde rivier. Aan de rand van een zo’n eiland spotten we ineens een bever! Verrassend zo’n wandeling in de vroege avonduren. Niet dat het bij een van schrik wegzwemmende bever blijft. Op de terugweg zie ik een forel met een dolfijn-achtige sprong zichzelf boven het water verheffen. Ik denk om zich te voeden met een iets te lang de forel uitdagende vlieg. Een heel mooi aanblik, al duurt het hele tafereel slechts een fractie van een seconde.

Tot slot ziet Joke op de helling van een van de ons omringende heuvels een bijzonder grote ree. Vanwege de omvang, gelijk aan een koe, dopen we haar SuperBambi.

Het wordt tijd dat we gaan slapen…

De volgende dag is het weer omgeslagen. Een heerlijke zon, een aangename temperatuur en een verkoelend briesje zorgen voor ideale omstandigheden om een lange fietstocht te gaan maken. We gaan een van de bewegwijzerde routes volgen naar Diekirch. Wat foto’s maken tussen de losse stenen, al het zand en de harde werkers die zorgen dat het ongemak zo kort mogelijk duurt. De sfeer vastleggen en herinneringen ophalen. Lang geleden hebben we hier met vrienden en collega’s deelgenomen aan de Marche Internationale de Diekirch. Toch altijd weer leuk om terug te keren naar plaatsen waar we vroeger plezierige herinneringen hebben gemaakt!

Op de terugweg kregen we de klimmetjes te verwerken die we eerder op de dag op erg hoge snelheid afdaalden. Aan het eind van de rit reden we de camping voorbij naar het centrum van Vianden. Ik wilde nog even een paar foto’s maken van het stuwmeer, het kasteel en het centrum. En vooral genieten van een lekker Belgisch biertje op een gezellig terras. Het terras van Hotel Victor Hugo. Weer Victor Hugo. Tijdens onze laatste trip vorig jaar kwamen we Hugo ook tegen. In Veules des Roses ontdekten we dat hij vaak in de zomer deze Normandische kustplaats bezocht. En vandaag ontdekten we dat hij Vianden vier keer heeft bezocht. Sociale bezoeken vanwege zijn vriendschap met de burgemeester. En in 1871 vindt hij samen met zijn gezin onderdak in deze Luxemburgse stad toen hij op de vlucht was. In die periode woonden zij in Hotel Koch, het huidige hotel dat naar hem vernoemd is. Op de brug naast het hotel staat een door Auguste Rodin gemaakte buste van Hugo. Ik ben benieuwd of en zo ja waar we Victor Hugo weer ontmoeten.

Na 55 kilometer heerlijk fietsen door een soms betoverende omgeving is het tijd voor een andere vorm van ontspanning. En plannen maken voor morgen. Weer fietsen? >>